مدرسه علمیه الزهرا (سلام الله علیها) یزد

بهترین زندگی دنیا و آخرت همراه با علم است.حضرت محمد(ص)

بهترین مردم کسی ست که برای مردم مفیدتر باشد.حضرت محمد(ص)

بهترین شما کسی ست که برای خاندان خود بهترین باشد.حضرت محمد(ص)

بهترین توشه ها تقوا است.حضرت محمد(ص)

بهترین سیاست ها عدل است.حضرت علی (ع)

بهترین موهبت ها عقل است.حضرت علی(ع)

بهترین کلام راستی است.حضرت علی(ع)

بهترین صدقه پنهان ترین آنهاست.حضرت علی(ع)

بهترین مردم کسانی هستند که به حق قضاوت کنند.امام جعفر صادق(ع)

بهترین برادر تو کسی است که بدی های تو را فراموش و نیکی های تو را به یاد بیاورد.امام حسن عسگری(ع)

در حدیث معتبر از پیامبر اکرم(ص) منقول است که فرمود:جاهل به شش چیز شناخته می شود.

اول:غضب کردن بیجا

دوم:تکلم کردن بی فایده

سوم:عطا کردن در غیر محل

چهارم:فاش کردن راز

پنجم:اعتماد نمودن به هر کس

ششم:نشناختن دوست از دشمن خود

آیا میدانید بزرگترین ها از گفتار حضرت علی (ع) چیست؟

بزرگترین تفریح ،کار است.

بزرگترین بلا ،ناامیدی ست.

بزرگترین شجاعت، صبر است.

بزرگترن افتخار، ایمان است.

بزرگترین اسرار، مرگ است.

بزرگترین استاد ،تجربه است.

بزرگترین سود، فرزند نیک است.

بزرگترین هدیه ،عفو است.

بزرگترین سرمایه، اعتماد به نفس است.

بزرگترین گناه، ترس است.

آن پنج موجود:آدم و حوا،گوسفندی که از بهشت برای قربانی حضرت سلیمان آمد،عصای حضرت موسی(ع) و ناقه ی صالح (ع) هستند.

اول:آنکه چون کعبه قدیمی ترین خانه است که بر روی زمین بنا شده است.

دوم:برای آنکه در مالکیت کسی در نیامده و نخواهد آمد.

سوم:آنکه چون در حادثه ی طوفان نوح (ع) که آب همه ی زمین را فرا گرفت و حتی آب از کوه ها گذشت،ولی این خانه از غرق شدن سالم ماند و آب آنجا را فرا نگرفت.

به بعضی از آنها اشاره میشود:حضرت آدم(ع)زارع بود،حضرت نوح نجار بود،ادریس(ع)خیاط بود،صالح (ع)تاجر بود،داوود(ع)زرهساز بود.سلیمان(ع)زنبیل درست می کرد،وحضرت موسی(ع) و حضرت شعیب(ع) و حضرت محمد(ص) شبانی می کردند.

(برگرفته از کتاب آیا میدانید.تالیف رضا جاهد)

در حدیث معتبر مروریست که نبی اکرم(ص) به حضرت علی (ع)فرمودند:می خواهی ششصد هزار گوسفند،یا ششصدهزار دینار داشته باشی یا ششصد هزار کلمه؟؟؟

عرض نمود:ششصد هزار کلمه

فرمود:ششصد هزار کلمه را در یک جمله جمع می کنم و آن این است:

اول:وقتیکه دیدی مردم مشغول بجا آوردن فضائل و مستحبات هستند،تو بکوش که واجبات را به خوبی انجام دهی.

دوم:وقتی دیدی مردم مشغول کارهای دنیا هستند،تو مشغول کارهای آخرت باش.

سوم:وقتیکه دیدی مردم مشغول عیبگویی از دیگران هستند،تو عیبهای خود را منظور دار.

چهارم:وقتیکه دیدی مردم مشغول به زینت و آرایش دنیای خود هستند،تو مشغول زینت آخرت باش.

پنجم:وقتیکه دیدی مردم مشغول زیاد کردن عمل هستند،تو مشغول خوب نمودن عمل باش.

ششم:هرگاه دیدی مردم به این و آن متوسل می شوند،تو به خدا متوسل شو.

(برگرفته از:کتاب آیا میدانید.تالیف رضا جاهد)

بارالها!
در پيشگاه تو ايستاده ام،
و دستهايم را بسوى تو بلند كرده ام،
آگاهم كه در بندگى ات كوتاهى نموده و در فرمانبرى ات سستى كرده ام،
اگر راه حيا را مى پيمودم از خواستن و دعا كردن مى ترسيدم…
ولى … پروردگارم!
آن گاه كه شنيدم گناهكاران را به درگاهت فرا مى خوانى ،
و آنان را به بخشش نيكو و ثواب وعده مى دهى ،
… براى پيروى ندايت آمدم،
و به مهربانى هاى مهربانترين مهربانان پناه آوردم.
و به وسيله پيامبرت كه او را بر اهل طاعتت برترى داده، و اجابت و شفاعت را به او بخشيدى ،
و به وسيله برترين زن،
و به فرزندانش، كه پيشوايان و جانشينان اويند،
و به تمامى فرشتگانى كه به وسيله اينان به تو روى مى كنند، و در شفاعت نزد تو، آنان را كه خاصان درگاه تواند، وسيله قرار مى دهند، به تو روى مى آورم.
… پس بر ايشان درود فرست،
و مرا از دلهره ملاقاتت درامان دار،
و مرا از خاصّان و دوستانت قرار ده،
پيشاپيش، خواسته و سخنم را آنچه سبب ملاقات و ديدن تو مى شود قرار دادم
اگر با اين همه، خواسته ام را رد كنى ، اميدهايم به تو به يأس مبدّل مى گردد،
همچون مالكى كه از بنده خود گناهانى ديده و او را از درگاهش رانده،
و آقايى كه از بنده اش عيوبى ديده و از جوابش سر باز مى زند.
واى بر من اگر رحمت گسترده ات مرا فرانگيرد،
اگر مرا از درگاهت برانى ، پس به درگاه چه كسى روى كنم؟
اما… اگر براى دعايم درهاى قبول را گشوده، و مرا از رساندن به آرزوهايم شادمان گردانى ، چونان مالكى هستى كه لطف و بخششى را آغاز كرده، و دوست دارد آن را به انجام رساند، و مولايى را مانى كه لغزش بنده اش را ناديده انگاشته و به او رحم كرده است.
در اين حالت نمى دانم كدام نعمتت را شكرگزارم؟
… آيا آن هنگام كه به فضل و بخششت از من خشنود شده، و گذشته هايم را بر من مى بخشايى ؟
… يا آن گاه كه با آغاز كردن كرم و احسان بر عفو و بخششت مى افزايى ؟

« زندگی باور می خواهد،

آن هم از جنس امید،

که اگر سختی راه به تو یک سیلی زد،

یک امید قلبی به تو گوید:

که خدا هست هنوز… »

خدایا

چون ماهیان که از عمق و وسعت دریا بی خبرند،

عظمت عشق تو را نمی شناسم

فقط میدانم که معبود این دل خسته هستی

و اگر دیده از من برگیری خواهم مرد….