مدرسه علمیه الزهرا (سلام الله علیها) یزد

دوچیز مدهوشم میکند: ابی اسمانی که میبینم و میدانم که نیست و خدایی که نمیبینم و میدانم که هست …

خدایا هر روز کمی اندوه برام بفرست زیرا در اندوه است که تو یاد میشوی و در خوشی از یاد میروی!

ای بنده تو سخت بی وفایی ،

از لطف به سوی ما نیایی

هرگه که ترا دهیم دردی ،

نالان شوی و به سویم ایی

هر دم که ترا دهم شفایی ،

یاغی شوی و دگر نیایی . . .

ای بنده تو سخت بیوفایی …

کی می شود که موذن به ” تکبیره الاحرامی ” جهان را به تماشای صبح ، صلا زند !

تا کی در آینه های عمر ، با دستهای بلند ” ندبه ” تو را التماس کنیم و تو نیایی !

بشریت فرسوده فراق توست و منتظر است تا به پیشگاه مقدس تو دو رکعت نماز بگذارد رکعتی به ظهور و رکعتی به حضور .

اللهم عجل لولیک الفرج

ببینید و دل مبندید

چشم بیندازید و دل مبازید

که دیر یا زود باید گذشت و گذشت

هر آمدنی را رفتنی

هر انتصابی را عزلی

خوشا به حال آنانکه

در طاعت خالقند و در خدمت مخلوق

(از حضرت علی (ع))

من چادرم را خودم سر کردم
بیا فکر کنیم حجاب محدودیت است !
من “آزادانه” عاشقت هستم
ای زیبا ترین محدودیت دنیا

به من کمک کن تا وقتی می خواهم درباره راه رفتن کسی قضاوت کنم ، کمی با کفش های او راه بروم.

“دکتر شریعتی”

مردم ما از کمبود ها و کسریها گله ندارند،

آنچه مردم را می آزارد و صدایشان را در می آورد

وجود تبعیضات ناروا و سوء استفاده از بیت المال است و بس!

خاطراتی از شهید رجایی، حدیث جاودانگی ص 29

احمدرضا رادان : چند سال پیش در پرواز مشهد اتفاقی فهمیدیم که آیت الله بهجت نیز همسفر ماست، خوشبختانه این توفیق حاصل شد که ما در صندلی پشتی ایشان قرار گرفتیم.

من همان جا فرصت را مغتنم شمردم و خصلت اصفهانی ام نیز گل کرد و به مرحوم آیت الله بهجت گفتم شما یک چیزی به ما یاد بدهید که در عین اینکه کم باشد، اما زیاد به درد ما بخورد و منفعت فراوانی داشته باشد و ایشان بر روی تکه کاغذی چیزی نوشته و آن را به آقازاده خویش دادند تا به ما بدهند، من هنوز هم آن کاغذ را با خود دارم.

ایشان نوشته بودند که :

«در هر حال زیاد صلوات بفرستید» .

منبع : وبلاگ میلاد

در شگفتم از آن که کوه را مى شکافد تا به معدن جواهر دست‏ یابد؛

ولی خویش را نمی کاود تا به مخزن حقایق برسد …!