مدرسه علمیه الزهرا (سلام الله علیها) یزد

جمعه ها طبع من احساس تغزل دارد

ناخودآگاه به سمت تو تمایل دارد

بی تو چندیست که در کار زمین حیرانم

مانده ام بی تو چرا باغچه ام گل دارد

شاید این باغچه ده قرن به استقبالت

فرش گسترده و در دست گلایل دارد

تا به کی یکسره یکریز نباشی شب و روز

ماه مخفی شدنش نیز تعادل دارد

کودکی فال فروش است و به عشقت هر روز

می خرم از پسرک هر چه تفال دارد

یازده پله زمین رفت به سمت ملکوت

یک قدم مانده زمین شوق تکامل دارد

هیچ سنگی نشود سنگ صبورت ، تنها

تکیه بر کعبه بزن، کعبه تحمل دارد

یک نفر از حرص دنیا در تب است

یک نفر فکر غذای امشب است

یک نفر از گشنگی نان می مکد

یک نفر خون یتیمان می مکد

یک نفر همواره راهش کج کند

یک نفر همواره راه حج کند

عده ای از رفتن خود شاکی اند

عده ای در مردی خود باقی اند

عده ای فکر گناه بعدی اند

عده ای در انتظار مهدی اند

به گزارش روز یکشنبه (۱۷ اردیبهشت) مرکز خبر حوزه٬ آقای مطهری این انتقاد را در جریان یک سخنرانی به مناسبت هفته معلم در شهر قم مطرح کرده است.

وی گفته که «اگر نشان دادن بدحجاب مشکلی ندارد و اهداف سیاسی به ما اجازه داده است که هنگام انتخابات آن‌ها را با هر سر و وضعی نشان دهیم؛ چرا در مورد میزگردهایی با حضور کار‌شناسان در باب مسأله حجاب از همین شیوه استفاده نمی‌کنیم؟»

مطهری افزوده است: «ما نسبت به حجاب رفتاری دوگانه داریم و مخاطب را سرگشته می‌کنیم و در عین حال تمایل داریم منشأ بدحجابی‌ها را یکسره به اینترنت و ماهواره نسبت دهیم.»

روحانیون و نظامیان حاکم بر ایران که سال‌هاست منتقد وضعیت حجاب در جامعه هستند از حضور زنانی که به اعتقاد آن‌ها «بدحجاب» هستند در راهپیمایی‌های حکومتی و انتخابات استقبال می‌کنند.

صدا و سیما به همراه بسیاری از رسانه‌های محافظه‌کار با انتشار تصاویر متعددی از زنان «بدحجاب» شرکت کننده در راهپیمایی‌ها و انتخابات تلاش می‌کنند از این دسته از زنان بهره‌برداری‌های سیاسی کنند.

حضور این زنان در راهپیمایی‌های حکومتی و انتخابات پس از اعتراض‌های سال ۱۳۸۸ بیشتر از گذشته مورد توجه مقام‌های جمهوری اسلامی و رسانه‌های محافظه‌کار قرار گرفته است.

مراجع تقلید قم که به طور مستمر از وضعیت حجاب در جامعه انتقاد دارند تاکنون درباره حضور زنان با پوشش‌هایی که مورد تائید آن‌ها نیست در راهپیمایی‌ها و انتخابات مختلف اظهار‌نظری نکرده‌اند.

(http://www.hijabs.blogfa.com/)

گاهی دلم به اندازه تمام آسمان تنگ می شود.

و هم اکنون آن گاهی مرا فرا گرفته!

یا اباصالح دل ما برای شما گرفته

ما که در فلان گوشه سازمان مشغول کار هستیم ، دایم باید آن شغل را

جدی بگیریم و به آن برسیم ؛ آن را همان کار مهمی بدانیم که به ما محول

شده و خودمان را در آن شغل بسازیم …

در جبهه به یکی می گویند سر برانکارد را بگیر و مجروحان را ببر. به یکی

می گویند آر.پی.جی بزن و به یکی می گویند برو نگاه کن ، هر وقت دیدی

کسی می آید ما را خبر کن . بنابراین هر کسی کاری می کند ، چنانچه هر

کدام این کار نکردند جبهه شکست خواهد خورد …

در جمهوری اسلامی ، هر جا که قرار گرفته اید همان جا را مرکز دنیا بدانید و

آگاه باشید که همه کارها ، به شما متوجه است.                                   



بیانات رهبر عزیز در اسفند70

فرشته از شیطان پرسید:

قویترین سلاح تو برای فریفتن انسانها چیست؟

شیطان گفت:

به آنها میگویم «هنوز فرصت هست».

شیطان پرسید:

قدرتمندترین سلاح تو برای امید بخشیدن به انسانها چیست؟

فرشته گفت:

به آنها میگویم «هنوز فرصت هست»

پیرمرد نارنجی پوش در حالی که کودک  را در آغوش داشت

با سرعت وارد بیمارستان شد و به پرستار گفت:

خواهش می کنم به داد این بچه برسید.

ماشین به بچه زده و فرار کرد…

پرستار:این بچه نیاز به عمل داره باید پولشو پرداخت کنید.

پیرمرد:اما من پولی ندارم

پدر و مادر این بچه رو هم نمی شناسم.

خواهش می کنم عملش کنید

من پول و تا شب براتون میارم…

پرستار:با دکتری که قراره بچه رو عمل کنه صحبت کنید.

اما دکتر بدون اینکه نگاهی به کودک بیندازه گفت :

این قانون بیمارستانه.

باید پول قبل از عمل پرداخت بشه.

اما صبح روز بعد…

دکتر بر سر مزار دختر کوچکش اشک می ریخت

و چه قدر زود دیر می شود

خدا می داند، ولی …

آن روز که آخرین زنگ دنیا می خورد دیگر نه می شود تقلب کرد

و نه می شود سر شخصی را کلاه گذاشت

آن روز تازه می فهمیم دنیا با همه بزرگی اش از یک جلسه امتحان مدرسه

هم کوچکتر بود!

و آن روز تازه می فهمیم که زندگی عجب سوال سختی بود…

سوالی که بیش از یکبار نمی توان به آن پاسخ داد

خدا کند آن روز که آخرین زنگ دنیا میخورد، روی تخته سیاه قیامت

اسم ما را در لیست خوب ها بنویسند

خدا کند حواسمان بوده باشد و زنگهای تفریح

آنقدر در حیاط نمانده باشیم که حیات را از یاد برده باشیم

خدا کند که دفتر زندگیمان را زیبا جلد کرده باشیم

و سعی ما بر این بوده باشد که نیکی ها و خوبی ها را در آن نقاشی

کنیم

و بدانیم که دفتر دنیا چرک نویسی بیش نیست

چرا که ترسیم عشق حقیقی در دفتری دیگر است

آیا مى توان گفت فرشتگان و جنّیان هم در انتظار بسر مى برند؟
گرچه ما به روایاتى كه دلالت بر منتظر بودن تمامى جنّیان و فرشتگان بكند برخورد نكردیم اما اخبار و احادیث بسیارى بیانگر منتظر بودن گروهى از فرشتگان و اجنّه هستند.

1 - أبان بن تغلب مى گوید: امام صادق(علیه السلام) فرمود:

«.. آن گاه كه او(حضرت قائم عج) پرچم رسول خدا(صلى الله علیه وآله) را به اهتزاز درآورد سیزده هزار و سیزده فرشته كه سالها منتظر ظهورش بوده أند به زیر پرچمش گرد مى آیند (و آماده نبرد مى شوند) همان فرشتگانى كه با نوح پیامبر در كشتى، با ابراهیم خلیل در آتش و با عیسى هنگام عروج به آسمان همراه بودند».

2 - امام باقر(علیه السلام) مى فرمایند:

«فرشتگانى كه در جنگ بدر به پیامبر(صلى الله علیه وآله) یارى دادند، هنوز به آسمان بازنگشته اند (منتظر ظهور حضرت اند) تا اینكه حضرت صاحب الامر را یارى رسانند و مقدارشان 5 هزار فرشته مى باشد».

3 - محمد بن مسلم مى گوید:

«از امام صادق(علیه السلام) درباره ى میراث علم و اندازه ى آن پرسیدم، حضرت در پاسخ فرمود: خداوند دو شهر یكى در شرق زمین و دیگرى در غرب آن دارد، در آن دو شهر، گروهى سكونت دارند كه نه ابلیس را مى شناسند و نه از آفرینش او آگاهى دارند، هر چند مدت یك بار با آنان دیدار مى كنم، آنان درباره ى مسائل مورد نیاز و چگونگى دعا از ما مى پرسند و ما به آنان مى آموزیم، هم چنین آنان درباره ى زمان ظهور حضرت قائم مى پرسند… گروهى از آنان از روزى كه به انتظار حضرت قائم بوده اند هرگز سلاح خود را بر زمین نگذاشته اند و وضع آنان همین گونه بوده است، آنان از خداوند مى خواهند كه صاحب الامر را به آنان بنمایاند».

4 - امام على(علیه السلام) مى فرمایند:

«… خداوند، حضرت مهدى(عج) را با فرشتگان جن و شیعیان مخلص یارى مى كند»

با توجه به این روایات مى توان بیان داشت كه هم فرشتگان و هم برخى از جنّیان و هم موجودات ناشناخته دیگرى در انتظار و چشم به راه آمدن آن منجى عالم هستند.

. امام صادق علیه السلام به شخصی که نام دخترش را فاطمه گذاشته بود، فرمود:

«… اذا سمیتها فاطمة فلا تسبها و لاتلعنها ولاتضربها;  حالا که نام او را فاطمه گذاشته ای، پس دشنامش مده، نفرینش مکن و کتکش مزن.

(کتاب کافی)