مدرسه علمیه الزهرا (سلام الله علیها) یزد

پیامبر(ص):شرف پوششی که زن بر سر دارد،از دنیا و آنچه در آن است ارزنده تر است.(پوشش در اسلام)

خداوند در آیه ی 33 سوره ی احزاب می فرماید:مانند روزگار جاهلیت قدیم،زینتهای خود را آشکار نکنید.
حضرت پیامبر(ص) خطاب به یکی از زنها فرمودند:هر زنی که به خداوند سبحان و روز قیامت ایمان دارد زینتش را برای غیر شوهرش آشکار نکرده و نیز موی سر و مچ خود را نمایان نمی سازد.(مستدرک حاکم،ج2)

حدیث (1) امام صادق علیه‏السلام :
اَوَّلُ النَّظَرَةِ لَكَ وَ الثّانیَةُ عَلَیكَ وَ لا لَكَ وَ الثّالِثَةُ فیهَا الهَلاكُ؛
نگاه اول [ناخودآگاه به نامحرم] براى تو [حلال] است و نگاه دوم ممنوع است و حرام و نگاه سوم، هلاكت‏بار است.
(من لایحضره الفقیه، ج 3، ص 474، ح 4658)

حدیث (2) امام على علیه‏السلام :
إِنَّ الْمُؤْمِنَ إِذا نَظَرَ اعْتَبَرَ… وَالْمُنافِقُ إِذا نَظَرَ لَها؛
نگاه مؤمن عبرت‏آمیز و نگاه منافق سرگرمى است.
(تحف العقول، ص212)

حدیث (3) امام على علیه‏السلام :
مَنْ غَضَّ طَرْفَهُ اَراحَ قَلْبَهُ؛
هر كس چشم خود را [از نامحرم] فرو بندد، قلبش راحت مى‏شود.
(غررالحكم، ح 9122)

حدیث (4) پیامبر صلى‏الله‏علیه‏و‏آله :
اَوصانى رَبّى بِسَبعٍ: اَوصانى بِالاِْخلاصِ فِى السِّرِّ وَ الْعَلانیَةِ وَ اَن اَعْفُوَ عَمَّن ظَلَمَنى و اُعْطىَ مَن حَرَمَنى و اَصِلَ مَنْ قَطَعَنى و اَن یَكونَ صَمْتى فِكْرا وَ نَظَرى عِبَرا؛
پروردگارم هفت چیز را به من سفارش فرمود: اخلاص در نهان و آشكار، گذشت از كسى كه به من ظلم نموده، بخشش به كسى كه مرا محروم كرده، رابطه با كسى كه با من قطع رابطه كرده، و سكوتم همراه با تفكّر و نگاهم براى عبرت باشد.
(كنزالفوائد، 184)

حدیث(5) امام صادق علیه‏السلام :
اِیّاکُم وَ النَّظرَة فَانَّها تَزرَع فی القَلبِ الشَهوَة وَ کَفى بِها لِصاحِبِها فِتنَة؛
از نگاه [ناپاک] بپرهیزید که چنین نگاهى تخم شهوت را در دل مى‌کارد و ‏همین براى فتنه‌ى صاحب آن دل بس است.
(تحف ‏العقول، ص 305)

حدیث(6) پیامبر اکرم صلى‏الله‏علیه‏و‏آله :
إیّاکُم وَ فُضولَ النَّظَرَ فَإنَّهُ یَبذُرُ الهَوَی وَ یولِّدُ الغَفلَهَ
از نگاه های اضافی بپرهیزید چرا که تخم هوس می پراکند و غفلت می آورد.

روزی پیامبر(ص) از مسجد بیرون می آمدند،دیدند زنان و مردان با یکدیگر بیرون می آیند.به زنان فرمودند:صبر کنید تا مردان بیرون روند،زنان نبایند در میان راه حرکت کنند،بهتر است شما از کنار بروید.
همچنین حضرت علی (ع) خطاب به مردم کوفه می گویند: ای مردم عراق به من خبر رسیده که زنان شما در مسیر راهها به مردان تنه می زنند.آیا حیا نمی کنند؟
خلاصه اینکه:اختلاط زن و مرد از نظر اسلام پسندیده نیست و بیشتر مواقع زمینه ی گناه را فراهم خواهد کرد.

یکی از دوستان می­گفت: خدمت آیت الله بهجت (اعلی الله مقامه الشریف) رسیدم و ایشان پرسیدند:

آن چيست که همه دارند و می­گویند نداریم؟ آن چیست که هیچ کس ندارد همه می­گویند داریم؟

گفت من ماندم چه بگویم!

فرمودند: آن که همه ندارند و می­گویند داریم، عقل است، فقط انبیاء دارند و اولیاء، دیگر هیچ کس عقل ندارد، ولی همه می­گویند داریم. دروغ می­گویند هیچ کس عقل ندارد. اما آنی که همه دارند و می­گویند نداریم، روزی است، روزی همه دارند ولی همه می­گویند نداریم. همه دم از نیست می­زنند.

واقع این که خداوند متعال همه انسان­ها را از نعمت عقل برخوردار ساخته است، ولی همه از آن بهره برداری نمی کنند، و دغدغه آن را نیز ندارند تا آنجا که گوئیا عقلی در وجود آن ها نهاده نشده است.

اگر می خواهید بی خوف و هراس در مقابل باطل بایستید و از حق دفاع کنید و ابر قدرت ها و سلاح های پیشرفته آنان در روح شما اثر نگذارد و شما را از میدان به در نکند خود را به ساده زیستن عادت دهید و از تعلق قلب به مال و منال و جاه و مقام بپرهیزید.

عیدقربان، جشن رهایی ازاسارت نفس وشکوفایی ایمان ویقین ،عیدسرسپردگی وبندگی ،عیدنزدیک شدن دلها به قرب الهی مبارک باد.

فَتَلَقي آدَمُ مِنْ رَبِّه كَلماتًُ فتابَ عَليهِ اِنَّه� هو التَّوابُ الرّحيمْ

آدم از پروردگارش كلماتي دريافت داشت و با آن به سوي خدا بازگشت و خداوند، توبه او را پذيرفت، چه او توبه پذير مهربان است.

طبق روايت امام صادق(ع)، آدم (ع) پس از خروج از جوار خداوند، و فرود به دنيا، چهل روز هر بامداد بر فرار كوه صفا با چشم گريان در حال سجود بود، جبرئيل بر آدم فرود آمد و پرسيد:

ـ چرا گريه مي كني اي آدم؟

ـ چگونه مي توانم گريه نكنم در حاليكه خداوند مرا از جوارش بيرون رانده و در دنيا فرود آورده است.

ـ اي آدم به درگاه خدا توبه كن و به سوي او بازگرد.

ـ چگونه توبه كنم؟

جبرئيل در روز هشتم ذيحجه آدم را به مني برد، آدم شب را در آنجا ماند. و صبح با جبرئيل به صحراي عرفات رفت، جبرئيل هنگام خروج از مكه، احرام بستن را به او ياد داد و به او لبيك گفتن را آموخت و چون بعد از ظهر روز عرفه فرا رسيد تلبيه را قطع كرد و به دستور جبرئيل غسل كرد و پس از نماز عصر، آدم را به وقوف در عرفات واداشت و كلماتي را كه از پروردگار دريافت كرده بود به وي تعليم داد، اين كلمات عبارت بودند از:

آدم (ع) تا هنگام غروب آفتاب همچنان دستش رو به آسمان بلند بود و با تضرع اشك مي ريخت، وقتي كه آفتاب غروب كرد همراه جبرئيل روانه مشعر شد، و شب را در آنجا گذراند. و صبحگاهان در مشعر بپاخاست و در آنجا نيز با كلماتي به دعا پرداخت و به درگاه خداوند توبه گذاشت……(برگرفته از سایت irna)