مدرسه علمیه الزهرا (سلام الله علیها) یزد

در خلوتمان با خدا، تضرعات مان، توبه مان، نمازهای مان،مخصوصا دعای شریف«عظم البلاء وبرح الخفاء» را بخوانیم؛ از خدا بخواهیم برساند صاحب کار را؛ با او باشیم.حالا اگر رساند؛ رساند! اگر نرساند، دور نرویم از کنار او،از رضای او دور نرویم. او می بیند ، او می داند حرف هایی که ما به هم می زنیم. او عین الله الناظره است وجلوتر از ماها می شنود حرف ما را؛ بلکه خودمان که حرف می زنیم این صدا از لب می آید به گوش، فاصله ای دارد، او جلوتر از این فاصله، حرف خودمان را می شنود، از خودمان ، کلام خودمان را؛ آن وقت ما می توانیم کاری بکنیم که او نفهمد؟! می توانیم کاری بکنیم که او نداند؟