مدرسه علمیه الزهرا (سلام الله علیها) یزد

در تاریخ سه شنبه 22مهرماه سال 93 به رسم وسنت زیبای دیرینه بر آن شدیم تا درروز بعد از عید غدیر که هنوز عطر غدیر درفضا پراکنده است، باجمعی از اساتید و طلاب عزیز مدرسه علمیه الزهرا(سلام الله علیها) یزد به دیدار خانواده شهیدی برویم که از سلاله پاک حضرت زهرا(سلام الله علیها)بودند.
شهید سید محمد ابراهیمی! وارد منزل که شدیم، بااستقبال گرم خانواده اش مواجه شدیم. خواهران شهید، مادر که با پادرد به سختی قدم بر می داشت، وپدر بزرگوارش هم همانطور که بیمار برروی تخت بود به گرمی احوال پرسی کرد ودرهمان ابتدای ورود، به جمع حاضر به مناسبت عید سادات عیدی داد .

پس از گرم شدن صحبت از مادر شهید خواستیم اگر یادآوری خاطرات شهید او را نمی رنجاند اندکی از آنها را برایمان نقل کند. او با لبخندی زیبا و صبوری زینب گونه پاسخ داد : «قبل از شهادت فرزندم در برابر مشکلات زورد ناراحت می شدم و حتی تا قبل از شهادتش نگران بودم اما پس از شهادت آرامش واقعی پیدا کردم و خدا به من صبری باورنکردنی عنایت کرد. محمد آقا در سال 65 شهید شد اما جنازه مطهرش در سال 75 کشف شد . بله او مدت 10 سال مفقود بود.»
مادر شهید می گفت : «پدر محمد آقا در خواب دیده بود که همراه فرزندش می خواستند به کربلا مشرف شوند و وقتی محمد آقا برای گرفتن مجوز کربلا مراجعه کرد نزد پدر برگشت و گفت فقط به من اجازه تشرف دادند. و تعبیر این خواب در بیداری این بود که خبر شهادت محمد آقا را برای پدر آوردند.»
مادر همچنین ادامه داد: « من تیر 10 سال بعد شبی در خواب دیدم که می گفتم چند سال پیش قرآن داشتم که آن را گم کردم. وپسربزرگم فردای آن روز خبر پیدا شدن محمد آقا را آورد.»
مادر شهید ابراهیمی و خواهرش خوابهای زیبایی که هر یک از خویشان در مورد محمد آقا دیده بودند و خاطرات این بزرگوار را نقل می کردند.
شهید سید محمد ابراهیمی 23سال داشت از اویک فرزند پسر به یادگار مانده که 20روز پس از شهادتش به دنیا آمده ومایه دلگرمی این پدر ومادر شهیداست.
مادر شهید ادامه داد:ما برای سلامتی محمد آقا زیاد نذر می کردیم اما او می گفت: «به جای این که نذر من کنید برای پیروزی همه ما نذر کنید. هرچه بهتراست بایدبرای خدا داد،پس شما هم باید راضی باشید که من درراه خدا شهید شوم.»
درپایان مادر شهید باچهره ای گشاده از خدا شکرگزاری می کرد که فرزندش درراهی که خدا می پسندد قدم برداشته واظهار رضایتمندی می نمودکه خدا به او صبری زیاد بخشیده وهمیشه احساس می کند که فرزندش در جایی بهتراز این جاست.»
وقت نمازظهر بود و پدر شهید با حال رنجورش برای نمازآماده می شد.
چندعکس ازاین پدر ومادر بزرگوار گرفتیم. خیلی جداشدن از آنها سخت بود. از آنان خداحافظی می کردیم درحالی که هیچ واژه ای نمی توانست گویای حس خوب ما باشد و با هیچ بیانی نمی شد حرفهای شیواوزیبای آنان را انتقال داد.
خدایا مارا رهروی راه این عزیزان قرار بده.آمین!!!