مدرسه علمیه الزهرا (سلام الله علیها) یزد

گرچه گوشمالی ها و کیفرهای موقت در دنیاعامل هوشیاری و توجه و زنگ بیدارباش است اما اگر بطور کلی در دنیا هر گناهکاری به کیفر برسد کم لطفی است،زیرا شاید این گناهکار توبه کند و خلافکاری خود را اصلاح و کتمان حقی که کرده را افشا نماید،چقدر ما نمونه هایی از گنهکاران را دیده یا شنیده ایم که بعد توبه کردند و حتی جنایتکارانی نزدیک مرگ تغییر مسیر داده اند.بنابراین آیا بهتر نیست انسانی که ضعیف و اسیر شهوت هاست و در دام شیطان قرار گرفته تا پایان عمر به او مهلت داده شود تا شاید با یک جرقه همچون حر عوض شود؟گرچه این مهلت الهی برای بعضی سبب سوء استفاده قرار می گیرد لیکن در جمع به نفع انسان است بنابراین لطف خدا اقتضا دارد که انسان در دنیا کیفر نشود و تا هنگام مرگ به او مهلت توبه و جبران داده شود.

(برگرفته از کتاب معاد محسن قرائتی)